Dziedziniec

Do dziedzińca można dojść od ul. Św. Trójcy przez XVII-wieczną bramę pod domem „ryglowym”. Zamknięty od wschodu wysoką ścianą kościoła Św. Trójcy, od południa kruchtami i ścianą kościoła Św. Anny, od północy podcieniami Domu Kazalnicowego i od zachodu wysokim, starym klasztornym murem jest z pewnością jednym z najurokliwszych miejsc w Gdańsku. Pierwotny poziom dziedzińca znajduje się 1,2 m poniżej dzisiejszej powierzchni, bowiem właśnie tyle narosło przez prawie pięćset lat. Jak zatem widać, do obydwu kościołów nie trzeba było niegdyś schodzić po schodach.

Długość tego niewielkiego dziedzińca, który w przeszłości pełnił rolę przykościelnego cmentarzyka, wynosi około 24 m, a szerokość 14 m. Przed laty był on dodatkowo zabudowany zakrystią, przylegającą do dużego kościoła, a także drewnianą dzwonnicą ustawioną w narożniku pomiędzy kościołami. Uważny obserwator bez trudu odnajdzie jakby ich cień, w postaci śladów dawnych styków na murach.

W 1995 r. dziedziniec został uporządkowany: dawne, betonowe wylewki zostały zastąpione piękną kamienną kostką, zrobiono zielone skalniaki, w podcieniach „ryglówki” ustawiono ławki. Pośród krzewów i roślin znalazły się też okazy przywiezione przez studentów z franciszkańskiej kolebki jaką jest Asyż. W roku milenijnym podczas Misji Św. na placu ustawiono pamiątkowy krzyż, a w kilka miesięcy później także 2,5 metrową figurę Św. Franciszka autorstwa artysty rzeźbiarza Mariusza Białeckiego – wykładowcy na gdańskiej ASP. Dnia 17 maja 2000 roku generał zakonu o. Agostino Gardin uroczyście poświęcił pomnik podczas odbywającej się w Gdańsku kapituły prowincjalnej.

tekst: o. Tomasz Jank, Dziedziniec w: „ZESPÓŁ KOŚCIELNY ŚW. TRÓJCY W GDAŃSKU”