Rycerstwo Niepokalanej, założone przez św. Maksymiliana dnia 16 października 1917 r. w Rzymie pod nazwą łacińską Militia Immaculatae (MI), jest publicznym, powszechnym i międzynarodowym stowarzyszeniem wiernych. Jest ono otwarte dla świeckich i duchownych, a działa w oparciu o normy kanonów 312-320 KPK, wytyczne Kościoła oraz niniejsze Statuty.

Statuty Generalne MI – Natura

Art. 1 Rycerstwo Niepokalanej, założone przez św. Maksymiliana dnia 16 października 1917 r. w Rzymie pod nazwą łacińską Militia Immaculatae (MI), jest publicznym, powszechnym i międzynarodowym stowarzyszeniem wiernych. Jest ono otwarte dla świeckich i duchownych, a działa w oparciu o normy kanonów 312-320 KPK, wytyczne Kościoła oraz niniejsze Statuty. Według myśli Założyciela może ono przyjmować różne nazwy, stosownie do różnych wymagań kulturowych i środowiskowych, zachowując jednak dla spójności międzynarodowy skrót MI

Art. 2 Jest to więc stowarzyszenie, w którym członkowie, pomni na powołanie wszystkich chrześcijan do świętości osobistej i do ewangelizacji oraz świadomi misji Maryi w Kościele i w świecie, będącej owocem Jej doskonałego zjednoczenia z Duchem Świętym (por. POMK, III 560, VII 1136; 1141; 1175; 1184), uznają w tajemnicy Jej Niepokalanego Poczęcia zasadniczą podstawę swej duchowości, teologii i apostolstwa (por. Przemówienie Pawła VI podczas beatyfikacji o. Maksymiliana Kolbego, 17.10.1971 r.).

Art. 3 Sam o. Maksymilian Kolbe zdefiniował Rycerstwo Niepokalanej jako całość życia katolickiego w nowej formie, polegającej na łączności z Niepokalaną, Wszechpośredniczką naszą u Jezusa (POMK, VII 1128). Rzeczywiście Rycerstwo jako główne zadanie stawia sobie szerzenie Królestwa Chrystusowego pod opieką i za pośrednictwem Niepokalanej, pobudzając wszystkich chrześcijan świeckich, duchownych i osoby zakonne do oddania się Jej na służbę w misji, którą pełni jako Matka Kościoła.

Cele

Art. 4. Cel Rycerstwa Niepokalanej jest powszechny jak jego misja, mianowicie:

1. współpracować w nawracaniu wszystkich, aby za wstawieniem Dziewicy Maryi, Królowej Apostołów, narody jak najprędzej doszły do uznania prawdy (DM 42), w zachowywaniu Bożego prawa i jedności z Kościołem, i aby za wspomożeniem Najświętszej Bożej Rodzicielki wszyscy stali się jedno (DKW 30; MC 33);
2. współpracować w uświęcaniu wszystkich i każdego z osobna, według przykładu Niepokalanej, w której ?Kościół jakby w przeczystym obrazie z radością ogląda to, czym cały pragnie i spodziewa się być? (KL 103; MC 33); i w ten sposób:
3. przyczynić się do jak największej chwały Przenajświętszej i nierozdzielnej Trójcy (por. KK 69).

Duchowość i formacja

Art. 5 Duchowość Rycerstwa Niepokalanej polega na życiu konsekracją Chrztu świętego w świetle Niepokalanej, którą dał nam Zbawiciel. On na Kalwarii dokonał pierwszego aktu zawierzenia, oddając Maryję uczniowi i ucznia Maryi (por. J 19, 25-27). Życie ucznia nacechowane jest obecnością Matki (por. RM 45). O. Maksymilian Kolbe przeżywał swą żywą więź z Maryją w sposób szczególny. Rozumiał ją jako przemienianie się w Nią, stawanie się jakby Nią samą (POMK, II 452), by przez to osiągnąć doskonalsze zjednoczenie z Chrystusem.

Art. 6 Rycerstwo Niepokalanej podkreśla u chrześcijan prymat życia wewnętrznego, stosownie do zasady tak drogiej św. Maksymilianowi: Totus primo sibi et sic totus omnibus ex superabundantia (najpierw cały dla siebie, a tak cały dla wszystkich z nadmiernej obfitości) (POMK V 851; 857). W modlitwie osobistej członkowie Rycerstwa Niepokalanej będą praktykować szczególnie codzienne odmawianie aktu strzelistego: O Maryjo bez grzechu pierworodnego poczęta… łącząc je z intencjami miesięcznymi, które podaje Centrum Międzynarodowe. Należy nosić z pobożnością Cudowny Medalik, który jest zewnętrznym znakiem przynależności do Rycerstwa Niepokalanej (por. Progr. pierw.).

Art. 7 Biorąc wzór z Maryi, Dziewicy słuchającej, Dziewicy modlącej się, Dziewicy Matki, Dziewicy ofiarnej (por. MC 17-20), członkowie Rycerstwa Niepokalanej uznają podstawowe znaczenie słuchania Słowa Bożego, nabożeństw liturgicznych, modlitwy, miłości do wszystkich i ofiary z samego siebie celem współpracy z Chrystusem w dziele zbawienia świata.

Art. 8 Ofiarowanie samego siebie Niepokalanej nie jest aktem przejściowym, lecz odpowiedzialnym i dynamicznym przyjęciem stanu upodobnienia się do Niej, by wzrastać w duchu wiary i służby. Przeto konieczną jest rzeczą, by członkowie Rycerstwa Niepokalanej byli odpowiednio formowani według ideałów Stowarzyszenia i w stylu apostolskim, który go charakteryzuje. W związku z tym członkowie będą zabiegać o pogłębienie własnej formacji duchowej, teologicznej, mariologicznej i duszpasterskiej, czerpiąc z bogactwa nauczania Kościoła i różnych inicjatyw proponowanych przez Stowarzyszenie.

Art. 9 Członkowie Rycerstwa Niepokalanej kochają Kościół, Matkę i Mistrzynię, i starają się swą żywą i aktywną obecnością przyczyniać do wzrostu wspólnoty kościelnej.

Misja

Art. 10 Rycerstwo Niepokalanej działa na trzech polach: na polu indywidualnym, we własnym środowisku, w świecie. Faktycznie kto staje się członkiem Rycerstwa Niepokalanej:
1. zaczyna swą misję od nawrócenia i uświęcenia samego siebie: zdobycie siebie samego dla Boga jest pierwszym nieodzownym aktem;
2. dostrzega w swojej rodzinie, w sąsiedztwie, w środowisku pracy i rozrywki opatrznościowy teren ewangelizacji przez przykład, dobre słowo i rozpowszechnianie prasy (POMK VI 1040);
3. i wreszcie pamiętając, że Rycerstwo Niepokalanej jest ruchem ogólnokościelnym, obejmuje swoim sercem każdego człowieka i cały świat.

Art. 11 Członkowie Rycerstwa Niepokalanej przyswajają sobie misję Kościoła. Pragną nieść Ewangelię Chrystusa jako źródło nadziei człowieka i odnowy społeczeństwa (ChL 29)

Art. 12 Rozpoznając w Niepokalanej nowe stworzenie, Rycerstwo widzi w Niej doskonałą uczennicę Pana, wzór człowieka wierzącego.

Art. 14 Przeto członkowie Rycerstwa Niepokalanej starają się przekazywać miłość do Niepokalanej przez świadectwo swego życia dawane w różnych sektorach życia społecznego i tak przenikać duchem ewangelicznym każdą rzeczywistość ludzką. Szczególnie powinni angażować się we wszelką działalność, mającą na celu obronę życia i pełną godność osoby. Mają ukazywać zwłaszcza swą służebną postawę, wartość braterstwa, sprawiedliwości i miłości.

1. na polu ewangelizacji (głoszenie Słowa Bożego, katechizacja, troska o młodzież, misje ludowe, kursy formacji duchowej, doskonalenie wiedzy czy kultury maryjnej);
2. na płaszczyźnie miłości bliźniego (promocja osoby, wychodzenie naprzeciw pilnym potrzebom);
3. w dziedzinie mass-mediów (działalność wydawnicza, radiowo-telewizyjna, informatyka itp.).

Organizacja i zarząd

Art. 19 Istotnym warunkiem przynależności do Rycerstwa Niepokalanej jest całkowite zawierzenie, to znaczy poświęcenie się Niepokalanej, oddanie Jej duszy i ciała, zdolności ludzkich i dóbr duchowych. Nikt nie może zostać zapisany do Rycerstwa Niepokalanej bez odpowiedniego przygotowania, według norm Dyrektorium Narodowego. Obrzęd przyjęcia odbywa się według zwyczajów miejsca i ma podkreślać dwa podstawowe aspekty: akt poświęcenia i nałożenie Cudownego Medalika. Akt ten należy odnotować w rejestrze Stowarzyszenia w Centrum lub siedzibie kanonicznie erygowanej.

Art. 20 Według wskazań o. Maksymiliana Kolbego, w Rycerstwie poświęcenie się Niepokalanej może być przeżywane:
1. pojedyńczo i spontanicznie, według Pierwotnego Statutu, zredagowanego przez samego Założyciela. Jest to MI-1;
2. w formie stowarzyszeniowej, według normy artykułu 1 niniejszych Statutów. Jest to MI-2;
3. w sposób całkowity i bezwarunkowy, w organizmach prawnie samodzielnych, oddanych wyłącznie sprawie Niepokalanej. Jest to MI-3. Chodzi tu o Niepokalanowy, Centra kierownicze, Domy Maryjne oraz Instytuty i Zgromadzenia męskie i żeńskie o inspiracji kolbiańskiej.

– Centrum Międzynarodowe
– Centra Narodowe
– Centra Regionalne
– Siedziby Filialne i Centra Lokalne.

– Prezes
– Asystent
– Rada Prezydialna.
W analogiczny sposób tworzą swój skład inne centra, każde w swoim zakresie.

– Najwyższy Moderator
– Zgromadzenie
– Prezes Międzynarodowy
– Rada Prezydialna.
Organem kontroli administracyjnej jest Komisja Rewizyjna.

1. zapewniać ciągłość więzi między Stowarzyszeniem a Zakonem Braci Mniejszych Konwentualnych;
2. przygotować konkretne wytyczne co do zasad doktrynalnych, którymi ma się kierować Rada Prezydialna w różnych swych działaniach;
3. wytwarzać w Radzie klimat modlitwy, który ma ożywiać całą jej działalność apostolską,
4. zatwierdzać Asystentów Narodowych wyznaczonych przez kompetentną władzę zakonną, według norm Dyrektorium Narodowego i zgodnie z artykułem 38 niniejszych Statutów.

– Prezes Międzynarodowy
– Asystent Międzynarodowy
– Rada Prezydialna
– Prezesi Narodowi
– Asystenci Narodowi
– Delegaci Ruchu Młodzieżowego, według Dyrektorium.
Przy wyborach Zgromadzeniu przewodniczy Najwyższy Moderator lub jego delegat, który ma władzę zatwierdzić ewentualny wybór zakonnika na urząd Prezesa Międzynarodowego.

Organizacja i zarząd 2

Art. 28 Do kompetencji Zgromadzenia Generalnego należy:
1. dokonać wyboru Prezesa, zgodnie z zasadami prawa powszechnego ? może nim być zakonnik lub osoba świecka ? a na jego wniosek, członków Rady Prezydialnej;
2. przedyskutować i zatwierdzić podstawowe założenia działalności, którą ma się podjąć w różnych działalnościach kościelnych;
3. wybrać prawnego reprezentanta Stowarzyszenia;
4. wybrać Komisję Rewizyjną złożoną z trzech członków;
5. przedyskutować i zatwierdzić sprawozdanie Prezesa i bilans Centrum Międzynarodowego;
6. zbadać i ocenić propozycje Rady Prezydialnej i członków co do rozwoju Rycerstwa Niepokalanej w świecie, mając na uwadze także aspekt administracyjny;
7. zbadać sprawozdania Centrów Narodowych. Wybór zakonnika na urząd Prezesa musi być uzgodniony z jego przełożonym wyższym.

Art. 29 Do zadań Prezesa Międzynarodowego, we współpracy z Asystentem, należy:
1. zwoływać dwa razy w roku Radę Prezydialną i jej przewodniczyć;
2. co sześć lat zwoływać Zgromadzenie Generalne i jemu przewodniczyć;
3. erygować, po zasięgnięciu opinii Rady Prezydialnej, Centra Narodowe;
4. koordynować pracę Centrów Narodowych i pomagać w utrzymaniu dobrych stosunków z ordynariuszami miejsca;
5. reprezentować Stowarzyszenie wobec różnych dykasterii Stolicy Apostolskiej;
6. popierać organizowanie spotkań i zjazdów naukowych oraz uczestnictwo w inicjatywach podejmowanych przez inne instytucje, wnosząc tam, gdzie będzie to przydatne i stosowne, wkład charyzmatu Rycerstwa Niepokalanej;
7. angażować do realizowania oficjalnego programu Stowarzyszenia jego odpowiedzialnych na płaszczyźnie narodowej, regionalnej i lokalnej;
8. agregować nowe Siedziby Rycerstwa Niepokalanej oraz dla słusznej przyczyny znosić lub przenosić Siedziby już przyłączone;
9. rozstrzygać ewentualne spory wewnątrz Stowarzyszenia po zasięgnięciu opinii Rady Prezydialnej i po uzgodnieniu sprawy z Najwyższym Moderatorem.

Art. 30 Do zadań Prezesa należy także przedstawić co roku Najwyższemu Moderatorowi pisemne sprawozdanie z działalności Stowarzyszenia i z zarządu posiadanych dóbr, stosownie do wskazań kan. 319 KPK.

Art. 31 Stowarzyszenie nie jest nastawione na zyski. Źródłem jego dochodów są wpływy z własnej działalności Centrum Międzynarodowego, wkłady Centrów Narodowych, zapisy, darowizny i różne ofiary, zapomogi osób trzecich, ewentualne subwencje instytucji państwowych i prywatnych.

Art. 32 Zarządzanie dobrami materialnymi należy do Rady Prezydialnej, która posiada władzę spełniać czy autoryzować wszystkie dozwolone akty i operacje Stowarzyszenia, o ile nie są zarezerwowane Zgromadzeniu Generalnemu, a mieszczą się w ramach celów instytucjonalnych.

Art. 33 W skład Międzynarodowej Rady Prezydialnej wchodzą:
– Prezes
– Asystent
– Wiceprezes
– Sekretarz
– Ekonom
– Dwaj Doradcy.

Art. 35 Zadania Międzynarodowej Rady Prezydialnej:
1. proponować, badać i zatwierdzać projekty i inicjatywy związane z celami Rycerstwa Niepokalanej;
2. przedyskutować i zbadać sprawozdanie Prezesa Międzynarodowego oraz budżet i bilans przedstawione przez Ekonoma;
3. wyrażać opinię w sprawie erygowania Centrów Narodowych;
4. według wskazania Prezesa proponować trzech kandydatów do Komisji Rewizyjnej, których mianuje Zgromadzenie;
5. zatwierdzać bilans roczny Centrum Międzynarodowego.
Nadto Rada, na wniosek Prezesa i po wcześniejszej konsultacji z Najwyższym Moderatorem, mianuje Redaktora Rycerza Niepokalanej pisma, które jest organem prasowym Stowarzyszenia.

Organizacja i zarząd 3

Art. 36 Do zadań Komisji Rewizyjnej należy zbadanie bilansu i budżetu, i przedstawienie ich do zatwierdzenia przez Zgromadzenie Generalne.

Art. 37 Centrum Międzynarodowe Rycerstwa Niepokalanej mieści się w Rzymie, przy klasztorze Casa Kolbe, ul. S. Teodoro 42, należącym do Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych, w historycznej Siedzibie Prymarii, gdzie św. Maksymilian założył Rycerstwo. Wszystkie inne Siedziby, erygowane jako Siedziby Filialne, są związane z odnośnymi Centrami Narodowymi.

Art. 38 Centra Narodowe zależą od Centrum Międzynarodowego w tym, co dotyczy wiernej interpretacji i realizacji celów Stowarzyszenia. Każda ma własne Dyrektorium, ułożone w oparciu o niniejsze Statuty i zatwierdzone przez Międzynarodową Radę Prezydialną. Prezes Narodowy ma przedstawić Przełożonemu zakonnemu, według wskazań Dyrektorium, trzy nazwiska zaproponowane przez Zgromadzenie Narodowe celem nominacji Asystenta Narodowego. Tę samą procedurę stosuje się przy nominacji Asystenta Regionalnego lub Prowincjalnego.

Art. 39 Zachowując jedność Stowarzyszenia, każde Centrum Narodowe, po uprzednim uzyskaniu zgody Międzynarodowej Rady Prezydialnej, postara się o uzyskanie osobowości prawnej według prawa obowiązującego w danym państwie. Przedstawiciel Centrum Międzynarodowego jest pierwszym z członków założycieli nowego podmiotu prawnego. Operacje finansowe, które przekraczają limit ustanowiony przez Dyrektorium Narodowe, wymagają zatwierdzenia przez Centrum Międzynarodowe. W przypadku wygaśnięcia podmiotu podlegającego Rycerstwu Niepokalanej, Centrum Międzynarodowe ma czuwać nad likwidacją jego majątku, biorąc na siebie wszelkie uprawnienia co do aktywów i zobowiązań wobec wierzycieli. W przypadku zaistnienia luki prawnej, poszczególne przypadki należy rozwiązywać stosownie do przyjętych w danym środowisku norm.

Art. 40 W większych krajach oprócz Centrum Narodowego mogą powstać i być uznane Centra Prowincjalne lub Regionalne, o cechach i funkcjach Centrum Narodowego.

Art. 41 Do utworzenia Centrum Narodowego potrzeba co najmniej pięciu Siedzib Lokalnych, kanonicznie erygowanych, przy zachowaniu jedności geograficznej, jak to przewiduje Dyrektorium Międzynarodowe. Centrum Narodowe ma koordynować i rozwijać Stowarzyszenie na terenie całego kraju, korzystając z pomocy Centrów Regionalnych, Lokalnych i Siedzib Filialnych. Prezes Narodowy, wybrany zgodnie z normami prawa powszechnego i obecnych Statutów przez Zgromadzenie Narodowe, jest zatwierdzany przez Prezesa Międzynarodowego, który przewodniczy przy wyborach. Prezes ma przedkładać Centrum Międzynarodowemu do zatwierdzenia inicjatywy o większym znaczeniu. Co roku też przygotowuje szczegółowe sprawozdanie, także administracyjne, zatwierdzone przez odnośną Radę Prezydialną.

Art. 42 Centra Narodowe co roku przekazują Centrum Międzynarodowemu ustaloną przez Zgromadzenie Generalne pomoc materialną na działalność tegoż Centrum.

Art. 43 Siedziby Filialne przy kościołach lub kaplicach eryguje ordynariusz miejsca po przedstawieniu oficjalnej prośby przez proboszcza/rektora lub przełożonego wspólnoty zakonnej. On też mianuje asystenta kościelnego. W krajach, w których istnieje Centrum Narodowe, proboszcz/rektor lub przełożony wspólnoty zakonnej ma działać w porozumieniu z Prezesem Narodowym. Fakt erekcji należy zgłosić Prezesowi Międzynarodowemu, który wspólnie z Asystentem Międzynarodowym przystępuje do agregacji. Centra Lokalne nie muszą być kanonicznie zatwierdzone.

Art. 44 Siedziby Filialne i/lub Centra Lokalne są punktem odniesienia dla grup powstałych przy parafiach, wspólnotach zakonnych, seminariach lub innych podmiotach kościelnych. Każda grupa rozwija swoją działalność w zgodzie z wytycznymi Centrów Regionalnych i Narodowych.

Ważność norm

Art. 45 Ewentualne zmiany w obecnych Statutach muszą być dokonane przez Zgromadzenie Generalne oraz poddane do zatwierdzenia Najwyższemu Moderatorowi i Stolicy Apostolskiej (por. kan. 314).

Art. 46 W sprawach, które nie zostały wyraźnie przewidziane w tych Statutach, należy odnieść się do przyjętych w danej materii norm.
& nbspNormy przejściowe

2. Obecne Statuty wchodzą w życie z dniem zatwierdzenia ich przez kompetentną władzę kościelną.

Leave a comment